‘In de fotografie voel ik me helemaal vrij,  vrij in het kijken, vrij in het moment. Met mijn foto’s wil ik altijd dié sfeer weergeven. Ik zie landschappen als een schildersdoek waarin ik wil accentueren. Niet de werkelijkheid veranderen maar een accent toevoegen die past bij de emotie die ik heb bij een beeld.

Ik probeer foto’s te maken die zich niet meteen prijsgeven, maar die een kijker uitnodigt om te kijken. Een beeld, met allerlei lagen en verhalen, als in een droom. Op het moment dat ik de foto maak, weet ik al meteen voor welke uitsnede ik kies. Het beeld zie ik direct voor me. Een kader is bepalend als een passe-partout in een landschap.

 Daarmee omschrijf ik mijn werk, ik voeg toe of versterk een detail om een sfeer te creëren en het beeld te kaderen. Een foto moet prikkelen zodat je nog eens kijkt. Dat wil ik bereiken met mijn werk, dat je nog eens kijkt. Ik noem ze ‘dreamscapes’ , omdat dit het meest benaderd wat ik over wil brengen.’